Kau umpama
penyelamat.
Menjadi menenang
semua.
Disebalik
kebaikan kau.
Aku ungkap, kau
umpama minyak.
Menjadi punca
segala kemarakan api.
Aku diam tak
bermaksud sabar.
Cuma ingin lihat
sejauh mana kemarakan kau membantu api.
Orang bagi
betis, mahu peha. Lama-lama naik kepala. Mungkin kau tak sedar. Diri kau
dikutip kerana kasihan. Aku cuma hanya mampu ketawa bila kau naik kepala.
Jangan ingat kami goyah. Kami cuma mampu bersabar. Berdiam diri tak bermaksud
takut. Bila takpuas hati luahkan di tempat awam umpama diri tidak matang,
mencari simpati seseorang. Sedarlah diri wahai manusia. Dirimu dikutip umpama
kucing.
Dalang, kau juga
muncul pabila suasana kucar-kacir. Aku tidak tahu apa niatmu. Ingin membantu
mahupun menjadi batu api. Ingat, dirimu hadir ke tempat ini dengan status baru.
Bukan lagi yang dulu, gah dengan di tempat dulumu.
Manusia senang
lupa diri. Aku tidak mengerti mengapa hasad dengki, tidak puas hati
bermaharajalela di dalam hati manusia? Adakah kerana nafsu? Mungkin.
0 comments:
Post a Comment